Niech pierwsza rzuci kamień ta, która nigdy w myślach nie błagała o chwilę spokoju albo nie przedłużała pobytu w toalecie tylko po to, by delektować się ciszą. Bez względu na to, czy za drzwiami rozgrywa się piekło kłótni rodzeństwa, czy czeka tam maluch, by przykleić się do maminej nogi i nie odstępować jej na krok do końca dnia, czasami wyjście z łazienki wymaga więcej siły i samozaparcia niż wdrapanie się na Giewont. Jak miło by było położyć się na kanapie i poczytać dziecku książkę… Tylko jak to zrobić, żeby chciało słuchać?
Jaka jest ulubiona zabawa rodziców? Chowanie się pod krzesełkiem, manewrowanie małymi samochodzikami po dywanie, a może gry planszowe, które nudzą się dziecku zaraz po rozłożeniu planszy i wyjaśnieniu zasad? Animowanie czasu maluchom to praca na pełen etat, więc trudno się dziwić, że po jakimś czasie kończą się pokłady siły i cierpliwości, a ich miejsce zastępuje frustracja. Nawet najbardziej kreatywni zawodnicy, którzy na poczekaniu wymyślają dla swoich pociech nowe aktywności, muszą czasem zejść na ławkę rezerwowych. Warto mieć w zanadrzu taką propozycję wspólnego spędzania czasu, która pozwoli odetchnąć, a jednocześnie zaangażuje dziecko i skupi jego uwagę na dłużej. Proponujemy klasykę – czytanie bajek. Dobra lektura gwarantuje chwilę ciszy, a przy odrobinie szczęścia, nawet krótką drzemkę malucha i okazję do wypicia kawy.
Jeśli dziecko nie chce słuchać i nie potrafi skupić się na historii, trzeba uciec się do podstępu. Połóż przed nim kartkę i kredki i poproś, żeby rysowało to, co słyszy albo zaproponuj wspólne ilustrowanie ulubionych fragmentów po skończeniu lektury. Możesz też obiecać zabawę w teatr i odegranie wybranych przez dziecko scenek. Są to zresztą jedne z technik terapeutycznego wykorzystania bajek – to, jakie momenty opowieści zrobią na dziecku wrażenie może wiele powiedzieć o jego emocjach, obawach i nadziejach.
Czasem odmówić wspólnego udawania zwierząt, budowania bazy lub czołgania się po dywanie to jak powiedzieć dziecku, że Mikołaj nie istnieje. Reakcja zwykle też jest podobna – płacz, krzyk i wielkie rozczarowanie. Choć w tym przypadku nie chcemy maluchowi odbierać z życia elementu magii, ale właśnie go podarować.
Teraz szczerze – kto nigdy nie użył argumentu czytania jako groźby tego, co się stanie jeśli maluch się nie uspokoi? Trudno się więc dziwić, że dziecko traktuje potem książki jako największe zło i synonim nudy. Aby słuchanie stało się przyjemnością, trzeba zrobić z niego rytuał. Przygaś światło albo zasłoń rolety, wyłącz brzęczącą w tle muzykę. Nie ma sensu zbierać rozrzuconych zabawek, bo prawdopodobnie za kilka minut wylądują w tym samym miejscu, ale postaraj się znaleźć w domu miejsce, w którym będzie jak najmniej rozpraszaczy. Taka atmosfera da szanse dziecku na skupienie uwagi i zainteresowanie się treścią opowieści. Warto sięgać po bajki dla dzieci do czytania na dobranoc. Wykąpany, leżący w wygodnym łóżku maluch ma wtedy doskonałe warunki do zaangażowania się w lekturę.
Chyba każdy rodzić zna ten typ bajek, w które dzieci wpatrują się jak zaczarowane, a dorośli zastanawiają się, jak twórcy mogli wpaść na tak dziwaczne kreacje postaci, nadać im najbardziej piskliwe głosy, jakie tylko można sobie wyobrazić i poprowadzić fabułę w kierunku przeciwnym niż podpowiadałaby logika. Co w tych postaciach nie z tego świata jest dla maluchów tak fascynującego?
Świat dziecka jest magiczny i jest to coś, czego my, dorośli nie potrafimy często zrozumieć. Przedmioty mają w nim uczucia, pluszaki mogą być smutne, kiedy długo nikt się do nich nie przytula, a zabawy w których lalki mówią ludzkim (naszym) głosem są dla nich bardziej "na serio" niż nam się wydaje. Rzeczywistość, w której istnieją jednorożce, wróżki, superbohaterowie lub krasnoludki, a bohaterowie znajdują zaczarowane rośliny, kury znoszą złote jajka i wyszeptana rymowanka może być zaklęciem jest czasem dla dziecka bardziej zrozumiała niż to, co naprawdę je otacza. Krótkie bajki dla dzieci do czytania, w których pojawia się magia mogą pomóc w podejmowaniu trudnych tematów i podpowiedzieć, jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci, chorobie i tęsknocie.
Jest takie powiedzenie: jeśli nie możesz czegoś zmienić, musisz to zaakceptować. Chociaż nie jest to może najlepsza z życiowych rad, to w rodzicielstwie bardzo się przydaje. Czasem dla własnego spokoju warto trwać z dzieckiem w przekonaniu, że jednorożec-rysunek ożywa pod wpływem kolorów, a jeśli będzie bardzo uważnie słuchać historii o wróżce, może ta zdradzi mu swój największy sekret albo odwiedzi go we śnie. Z tego samego powodu warto celebrować święta tych magicznych postaci, na przykład Dzień Jednorożca, który odbywa się 9 kwietnia każdego roku. Kto wie, może kiedy maluch zaangażuje się w robienie laurki z jednorożca-kolorowanki, uda się na kilka minut zamknąć oczy i chwilę się zdrzemnąć?
Plusów jest więcej. Tego rodzaju święta to bardzo dobry pretekst do organizowania dziecku tematycznych zabaw albo skupić wokół nich cały przebieg dnia. Po co głowić się i godzinami zastanawiać, jak kreatywnie spędzać czas z dzieckie, skoro po gotowe podpowiedzi można sięgnąć do kalendarza?
W rodzicielstwie są dni, które płyną szybciej i takie, które ciągną się jak guma. Bywa, że jesteśmy wulkanami energii, ale czasem podkładanie głosu lalkom nas przerasta. Wtedy najlepszymi przyjaciółmi stają się bajka dla dzieci, film animowany albo dowolna kreskówka, dzięki którym można położyć się na kanapie i przez godzinkę naładować akumulatory. Do tej pory jako dorosłe uważałyśmy, że dzieci kochają animacje. W ostatnich latach światem zawładnęły krótkie formy – rolki i tik toki. I chociaż nie pozwalamy maluchom zakładać kont na portalach społecznościowych, to trudno uchronić je przed ekspozycją na ten globalny trend. Czas więc na rachunek sumienia – gdy na ekranie pojawia się bajka, kto chętniej na nią patrzy – dzieci, czy my same?
Wiele mówi się o tym, jak zabawki wpływają na rozwój dziecka. Sugeruje się rodzicom, by wybierali drewniane klocki zamiast plastikowych, proponowali maluchom zestawy edukacyjne i jak największy nacisk kładli na aktywizację wszystkich zmysłów. Jest to oczywiście bardzo ważne, jednak nie warto popadać w przesadę. Nie ma nic złego we wspólnym oglądaniu bajek, a historie wyświetlane na ekranie nie są gorsze niż te spisane w książce. Każde dziecko jest inne, a jeśli Twoje potrafi skupić się na filmie, ale podczas czytania na głos ucieka gdzieś myślami, pozostaje tylko naszykować popcorn.
Oczywiście, bajki są pewnego rodzaju kołem ratunkowym dla rodziców, którym wyczerpała się cierpliwość do wymyślania kreatywnych zabaw, ale nie tylko dlatego warto wprowadzić je do zestawu codziennych aktywności. Mają one bardzo pozytywny wpływ na rozwój dzieci, rozszerzają ich słownictwo i pomagają nazywać to, co dzieje się w ich wewnętrznym świecie. Poza tym, każdy rodzić przedszkolaka wie, że nadchodzi wiek, w którym maluch ma sto pytań na minutę, a jego ciekawość świata jest większa niż zdolność rodziców do udzielania odpowiedzi. I tu z pomocą przychodzą opowieści. Mądre bajki dla dzieci do czytania w prosty sposób są w stanie wyjaśnić wiele nurtujących kwestii, ubierając je w fabułę i wyrażając te same wątpliwości głosem bohaterów. Jeśli dodatkowo jest to postać budząca zaufanie, z którą dzieci chcą się utożsamić, na przykład zwierzę domowe albo kosmita, który próbuje zrozumieć ziemski świat, buduje się w nich poczucie, że nie są same ze swoimi problemami.
Dzieci działają intuicyjnie i często skupiają się jedynie na swoich potrzebach. Myślenie o innych w dłuższej perspektywie budzi się dopiero w okresie wczesnoszkolnym. Niezwykle ważne jest wtedy budowanie w dziecku moralności i cennych wartości. Są to jednak tematy trudne, o których maluchy zwykle nie mają ochoty rozmawiać, a po nieudanej próbie rodzice nierzadko rezygnują z podejmowania ich. Stare bajki dla dzieci często opierały się na walce dobra ze złem – Kopciuszek kontra macocha, Jaś i Małgosia walczący z Babą Jagą czy skrzywdzona obojętnością przechodniów dziewczynka z zapałkami. Bajki dla dzieci do czytania, które powstają teraz bazują na tym samym rdzeniu, dlatego łatwo rozłożyć je na czynniki pierwsze i z ich pomocą wytłumaczyć dziecku jak funkcjonuje świat.
